«مجتبي رجايي خراساني» افزود: با توجه به اين که از نحوه چيدمان اشياي به دست آمده از اين غار آگاهي نداريم و بر اساس اين که اين غار متعلق به دوران اسلامي است و در آن دوران زندگي غارنشيني وجود نداشته، احتمال زندگي جمعي در اين غار رد شده و اين فرضيه قوت مي‌گيرد که اين گروه به دليل خاصي به اين غار که در منطقه‌اي صعب‌العبور قرار گرفته، پناه آورده‌اند.
وي با بيان اين که اشياي کشف‌شده به امين اموال ميراث فرهنگي استان تحويل داده شده است، يادآور شد: براي کاوش غار که سقف آن ريزش کرده است، به مجوز پژوهشکده باستان‌شناسي نياز داريم و اين کار در مرحله پي‌گيري است.
همچنين «حسين عباس‌زاده»، سرپرست معاونت ميراث فرهنگي اداره ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري خراسان‌رضوي در اين باره به ميراث آريا گفت: براي بررسي غار از سوي باستان‌شناسان و کارشناسان، به دليل فني بودن مسير به تجهيزات نور و غارنوردي نياز است و به منظور حفاظت از غار کشف‌شده، يگان حفاظت استان نيز کار حفاظت فيزيکي نامحسوس در منطقه را به عهده دارد.
«محمود طغرايي»، مسوول دفتر حفظ و احياي محوطه‌هاي تاريخي استان خراسان رضوي نيز در اين باره به ميراث آريا گفت: با توجه به کشف مقادير زيادي بقاياي سنگوار‌ه‌اي (عمدتا شامل صدف‌هاي دوکفه‌اي يا حلزوني) و همچنين کشف بقاياي استخوان انسان و احتمال اين که غار مذکور يکي از پناهگاه‌هاي باستاني باشد، مراتب به اطلاع معاونت ميراث فرهنگي و فرماندهي يگان حفاظت استاني رسيد و با توجه به اهميت موضوع، به همراه «سرهنگ شوشتري» فرمانده يگان حفاظت استان و آقايان «پهلوان مقدم» و «مروي»، از اعضاي هيات کوهنوردي، به محل عزيمت و غار را بررسي کرديم.
وي يادآور شد: دهانه غار در دامنه جنوبي دره واقع شده و ارتفاع آن از کف رودخانه حدود 200 متر است و براي رسيدن به غار بايد از دامنه کوه با شيبي حدود 45 درجه بالا رفت که با توجه به پيچيدگي و تعدد مسيرهاي تردد به داخل غار، نيازمند تجهيزات و تجربه کافي هستيم.
اين مقام مسوول افزود: پس از گذشتن از يک دهليز و طي مسافتي حدود 300 متر در درون غار در فضايي حدود 40 مترمربع (8 متر در 5 متر) بقاياي 4 اسکلت انساني مشاهده شد.
طغرايي اظهار داشت: اسکلت شماره يک در ميانه اين فضا در کف غار و بدون جهت و نظم کافي قرار داشت، دومين و سومين اسکلت در فاصله 5 متري جنوب اسکلت اول بدون جهت و شکل مشخصي قرار داشتند و چهارمين اسکلت نيز در گوشه‌اي بر روي يک تخته‌سنگ واقع بود.
مسوول دفتر حفظ و احياي محوطه‌هاي تاريخي استان خراسان رضوي با بيان اين که اندازه بقاياي اسکلت‌هاي شماره يک و دو و چهار بزرگ بود که احتمالا مرتبط به افراد بزرگسال‌اند، افزود: بقاياي اسکلت شماره 3 کوچک‌تر است و با توجه به حالت قرار گرفتن اين بقايا چندين احتمال مد نظر قرار مي‌گيرد؛ يکي از بديهي‌ترين احتمالات، احتمال وقوع يک حادثه يا عامل مرگ فراگير است به نحوي که افراد بدون داشتن فرصت زيادي که بتوانند سايرين را به مکان مناسبي منتقل کنند از بين رفته‌اند. کمبود آذوقه، از بين رفتن روشنايي در غار، بيماري فراگير، مرگ خود خواسته و يا دلايلي از اين دست را مي‌توان در توجيه وضعيت به وجود آمده مطرح کرد.
وي با بيان اين که در اطراف بقاياي اسکلت‌ها تعداد درخور توجهي اشياي تاريخي شناسايي شد که از سوي اعضاي هيات کوهنوردي جمع‌آوري و تحويل دفتر حفظ و احياي محوطه‌هاي تاريخي شد، افزود: اين اشيا شامل يک آويز نقره‌اي با نقوش کنده شبيه خط کوفي، يک گردن‌بند با سنگ‌هاي تراشيده عقيق قرمز، يک گردن‌بند با مهره‌هايي از خاک شيشه و شيشه‌هاي رنگي، يک پي‌سوز سفالي به رنگ سبز فيروزه‌اي، 35 عدد مهره شيشه‌اي که يک گردن‌بند را شکل داده‌اند و يک دستبند آهني فرسوده هستند، براي بازشناسي و مستند‌سازي در اختيار آزمايشگاه مرمت اشياي استان قرار گرفتند.
ب/122
انتهای پیام/
